Dusss… I’m back! De laatste post op deze blog was augustus 2017.. Dat is dus al ruim 2 jaar geleden! Tussendoor ben ik vreemdgegaan met bloggen op https://afvallenmetgbp.wordpress.com/ maar ook daar is het al heel lang stil…
Ik ga proberen jullie even wat bij te praten, pak er een kop thee bij en een zak popcorn ofzo want it’s getting juicy!
Dus even backstory: deze blog ben ik begonnen toen ik 25 was met als doel om te bloggen over mijn afval journey met Cambridge Weight Plan. Ik woog toen namelijk 140 kilo en was het zat om zo dik te zijn en me opgesloten te voelen.
Dat afvallen met cwp ging goed, ik viel ruim 50 kilo af in een half jaar tijd! Maarjah daarna… Mijn lichaam werkt niet zo fijn mee en ondanks goed opletten en sporten kwamen die kilo’s er weer snel aan.. Meerdere pogingen gedaan maar helaas het bleef er niet af.
Ondertussen vond ik in 2017 de liefde in Wijhe en ben ik verhuisd om daar te gaan samenwonen. Ik wilde niet weer op zoek naar een consulent en wist eigenlijk ook niet goed wat ik wel wilde dan..
Kerst 2017.. Eigenlijk het moment dat ik de beslissing had genomen voor een maagverkleining. Na de zoveelste keer een opmerking over eten te krijgen was ik het zo zat. Je bent je al weken voor kerst aan het uithongeren om wat lekkers te kunnen eten op kerst.. Zelfs dan ben je je nog aan het inhouden… En als je dan in de avond een handje nootjes wilt pakken en je ouders zeggen: Zou je dat nou wel doen….
Begin 2018 laten informeren bij de huisarts en gekozen voor een gastric bypass. Toen begon het voortraject.. Phoe wat was dat een traject! Eerst een paar maanden voor die tijd begeleid sporten, traject bij een diëtist en bij een psycholoog.. Meerdere lichamelijke onderzoeken.. Een heel streng pre dieet.. De operatie zelf en het herstel.. Man man man, voor de mensen die zeggen dat het een “makkelijke” keuze is…
Het was nogal wat.. Ik heb het wel wat onderschat. Vooral omdat het me meer heeft gekost dan alleen de kilo’s. Dat is ook de reden dat ik niet verder ben gegaan op die blog.. Op persoonlijk gebied heeft het me ook veel gedaan en gekost. Veel mensen in mijn omgeving snapte mijn keuze niet. “Waarom ga je niet gewoon een dieet doen..?” of “Ik sport 3x in de week, misschien moet je dat eens proberen…” zucht….
Dit is erg frustrerend en pijnlijk, dit is niet zomaar een keuze die ik eventjes heb genomen.. Het is een half jaar lang hard werken geweest voor de operatie en na die operatie is het ook alles behalve makkelijk! Ik heb heel erg veel pijn gehad, was heel snel duizelig en ben een aantal keren flauwgevallen met alle gevolgen van dien..
Vooral van mijn ouders was/is het pijnlijk. Mensen die dichtbij me staan weten dit verhaal tot in de detail en dat ga ik hier dus ook niet online plaatsen. Maar een opstapeling van een heleboel eerdere ruzies en dat ze mij niet konden steunen in mijn keuze van de operatie heeft er toe geleid dat ik sinds die tijd ook geen contact meer heb met ze.
Ja dat dus. Gelukkig had ik toen de steun van vrienden en mijn relatie en ben ik er doorheen gekomen. Maar het werd me niet makkelijk gemaakt. Op mijn werk toen werd ik er ook op een nogal nare manier uitgewerkt.. Al met al resulteerde in nogal een depri Lisette…
Maar ik viel wel af, al was het wel moeizaam. Ik ging 3x in de week naar de sportschool en lette heel erg op mijn eten. Niet eten en drinken tegelijkertijd.. Vooral eiwitten eten.. Geen koolzuur.. Geen/weinig suikers.. Ik ben ruim 35 kilo afgevallen. Ik zou nog graag 20 kilo willen afvallen maar dat lukt niet. Heel frustrerend. Maar dat moet ik los laten. Ik bedoel kijk mij nou:
Dat was dus 2018 in a nutshell.. Ik was blij dat het jaar voorbij was.. Maar in 2019 moest ik een keuze gaan maken.. WEER gaan solliciteren… Of toch de sprong in het diepe wagen en een eigen bedrijf starten… Omdat er op dat moment weinig financieel risico was voor ons (hij had goed betaalde baan) kon ik die stap nemen. En zo is mijn eigen bedrijf begonnen..
Ik heb me ingeschreven bij de KvK en ben naar verschillende netwerk bijeenkomsten geweest. Mijn eerste klanten kwamen al snel en het liep goed. Eindelijk begon mijn leven weer beetje “normaal” te worden…
Ja precies… Je zat er al op te wachten.. Nope. Mijn relatie liep al moeizaam maar in augustus is er een punt achter gezet.. Ik was weer alleen en moest weer verhuizen. Gelukkig kon ik super snel terecht in een anti kraak huisje in Burgum. Dus weer terug in Friesland!
Ik ben dus weer single en nu dan ondernemend single! Nee niet dat ik wat aan dat single zijn doe.. Maar ben een ondernemer die ook nog een single is. Het is hard werken maar ik heb een leuk bedrijf en ik kan doen wat ik leuk vind! En daarnaast is er nog tijd voor mijn modellenwerk.
De focus ligt in ieder geval weer terug op MIJ! Ik heb nu de tijd en ruimte om aan mezelf te werken want die ben ik een beetje verloren de afgelopen tijd. Ik ga leren om mezelf meer te accepteren en van mezelf te houden.
Ik volg coaching bij een geweldige vrouw die mij leert om weer een gezonde relatie te krijgen met eten. Dat eten niet goed of slecht is maar dat het gewoon voedsel is en dat je er best van mag genieten. Dat het getalletje op de weegschaal niet belangrijk is en niet bepaald of je dun/dik bent.. En al helemaal niet of je mooi bent of niet! Ik heb dus nu ook al een paar maanden niet meer gewogen! En dat voelt heerlijk! Thnx Spicy Pepper Coaching!
Dat is ook 1 van de redenen dat ik weer wil ga bloggen! Mijn bodypositivity (wat een rot woord eigenlijk om te schrijven als dyslect xD) journey waar ik hard mee aan het werk ben. Ik wil delen wat voor mij wel werkt en wat niet.. Mezelf blijven herinneren om positief in het leven te staan en door te gaan!
Ik ben mooi en ik ben goed genoeg! Ik heb niemand nodig om me dat te vertellen en ben niet afhankelijk van de liefde en bevestiging van anderen.
Dus blijf me hier volgen! Want empowered woman empower woman!
reden dat ik niet zoveel ben afgevallen deze week..? Ik denk dat de 4 (en een half? ja zoiets..) wijn de schuldige zijn. Ze waren ook zo overtuigend! Of was Maaike dat misschien? 😉 Al met al heb ik genoten, voor het eerst sinds tijden weer eens uit gegaan en daar heb ik ook verdiend van genoten. Heel gezellig gehad en iets later gemaakt dan van te voren gedacht.. Gelukkig was daar de zondag om uit te brakken!
Maar wat nou als je een eetverslaving hebt? Want ik denk niet dat er veel mensen zijn die weten dat ik in het afgelopen jaar heel wat donuts heb weg zitten eten omdat ik mij zo down voelde.. En dan was ik niet eens depressief, die tijd heb ik gehad en ben ik door professionele hulp doorheen gekomen. Maar toch, net als bij roken, op een moment van “zwakte” is eten voor mij een makkelijke “vriend.
Smile, you are wonderful! 