Oke, ik heb niet veel verteld over de reden dat ik zo zwaar ben geworden en over de nog steeds gaande strijd die ik heb met mijn gevoelens hierover. Het filmpje hierboven kwam ik net tegen op Facebook en die moest ik met jullie delen. Ik schrok heel erg van het filmpje van Nicole Arbour en wat ze allemaal zei. De reactie van Whitney Thore vond ik echt heel sterk.
Overgewicht is niet goed, alles behalve. Je hoeft mij (helemaal nu niet meer) te vertellen hoeveel beter het is om af te vallen en een “gezond” gewicht te hebben. Het is beter voor mijn gezondheid en voor zoveel meer. Maar een groot deel van mijn leven heb ik dit wel moeten aanhoren. En zoals Whitney ook zegt in het filmpje, steeds verteld worden hoeveel beter het is om af te vallen helpt niet. Alsof we dat zelf niet weten!
Wat ik nu ga vertellen vind ik heel moeilijk, maar het is onderdeel van mijn groei en strijd tegen mijn gewicht. Ik vind het moeilijk om toe te geven en schaam me er voor.
Ik was nooit dik, tot de pubertijd begon. Heel toevallig begon toen ook mijn depressie… Goh toeval? Nee niet echt. Ik bewoog wel veel, fietste namelijk elke dag 20km. Maar omdat ik erg depressief was begon ik met emotie eten. Het begon met af en toe een zakje snoep uit de automaat, daarna wat chocolade of koekjes.. Ik wilde meer en haalde op de terugweg naar huis bij de supermarkt nog een doos negerzoenen of een doos met koekjes en chocolade… Dit at ik dan thuis op. Ik had eigenlijk geen vrienden en werd heel erg gepest op school. Ik werd belachelijk gemaakt en uitgelachen. Hoe dikker ik werd de erger dit werd. Ik probeerde meerdere diëten en viel daarmee af want ik hield me hier streng aan. Het nam alleen niet de oorzaak weg, de depressie. Ik voelde me leeg en ellendig, eten gaf me een voldaan en goed gevoel. Dus kwam ik na die tijd net zo hard weer aan.
Toen ik op mezelf ging wonen was het nog makkelijker om verkeerde dingen te eten, wie controleert je tenslotte.. Ik voelde me nog slechter want ik had nu (op 2 fantastische vriendinnen na) niemand. De depressie werd alleen maar erger en ik werd belachelijk gemaakt door mijn gewicht. Je voelt je vreselijk lelijk en krijgt zelfs het idee dat niemand vrienden met je wilt zijn omdat je zo lelijk en dikt bent. De reden dat niemand vrienden met me wilde zijn had (waarschijnlijk) vooral te maken met het feit dat ik zo depressief was en me ellendig voelde.. Was niet echt een leuk persoon.
Ik kan gelukkig nu zeggen dat ik mijn depressie heb overwonnen, het heeft jaren therapie gekost en het werd in het begin zoveel erger.. Maar Ik heb het overwonnen! Dat gaf mij ook de doorslag om te werken aan mijn gewicht en zelfbeeld. Zoals ik net al heb ik al veel diëten gedaan, maar uiteindelijk kwam ik weer net zo hard aan omdat de oorzaak van het aankomen niet weg was. Namelijk hoe ik me voel. Zodra ik me ellendig begon te voelen begon ik weer te eten..
Nu ben ik echter al veel kilo’s afgevallen (ongeveer 48kg!) maar de emotie blijft heel erg hangen. Een hele lange tijd vormde mijn gewicht een soort schild, letterlijk haast een tweede huid. Al die jaren van pesten en belachelijk maken hebben namelijk behoorlijk op me ingehakt. Mijn zelfbeeld is zo laag en verkeerd. Gelukkig is het door de therapie veel beter geworden en nu ik zoveel ben afgevallen begin ik mezelf ook steeds mooier te vinden.
Maar toch, als ik zoals laatst een taart haal voor mijn verjaardag dan voel ik me door iedereen aangestaard. Het voelt dan nog steeds alsof iedereen denkt van “bah moet je die dikkerd zien, stopt zich straks waarschijnlijk weer helemaal vol!”. Dit is zo moeilijk!! Ik voel me schuldig bij elke hap die ik eet. De laatste tijd vind ik het ook erg moeilijk om me aan het dieet te houden. Alles is zo lekker en verleidelijk. Overal wordt ook reclame gemaakt voor al het eten.
De komende jaren zullen daarom voor mij best lastig zijn, ik moet weer van mezelf leren houden en mezelf mooi vinden. Misschien zelfs sexy! Ik moet mijn gewicht en lichaam mij niet laten tegenhouden om te bereiken wat ik wil. Voorlopig maakt het me echter nog wel behoorlijk onzeker over mezelf.
De volgende keer als je dus iemand belachelijk maakt vanwege zijn/haar gewicht… Denk er dus even een tweede keer over na. Je weet namelijk niet waarom hij/zij zo zwaar is en wat er speelt in zijn/haar leven. Het kan komen vanwege medicatie, andere medische aandoening of depressie. Het heeft geen zin om ze te vertellen dat ze moeten afvallen, dat weten ze namelijk zelf ook wel. Zeggen tegen iemand “zou je dat nou wel eten?”… Nooit doen! Je hebt geen idee of dat misschien het enige lekkere is wat ze zichzelf gunnen die hele dag of zelfs week/maand! Het voelt vreselijk om zo beoordeeld te worden, je word daar gewoon belachelijk gemaakt. Het doet pijn. We weten het namelijk zelf heel goed wat wel en niet goed is.
Overgewicht is vreselijk, ik zag zelf jaren lang geen uitweg en had nooit verwacht dat ik zou kunnen afvallen. Ik voelde me ellendig en hopeloos. Maar het gaat goed komen, mijn gewicht is bijna op een gezond bmi en ik kan steeds vaker in de spiegel kijken en mezelf mooi vinden. Het is een lange en moeilijke weg. Hopelijk zijn mijn hersenen snel ook up-to-date met mijn weegschaal 😉
Smile, you are wonderful! 