Lieve 19 jarige Lisette, wat zou ik je graag een knuffel willen geven! Vanochtend zag ik deze herinnering op Facebook.. Al die jaren was mijn grootste verlangen om mooi te zijn, want ik vond mezelf zo lelijk. Ik was dik dus lelijk.. En afvallen lukte maar niet.. Dus ik voelde me vreselijk lelijk en haatte mezelf en mijn lichaam. Hierdoor werd het natuurlijk alleen maar erger en erger… Wat een strijd heb ik gehad de afgelopen 11 jaar.. Alle mogelijke diëten gedaan om maar mooi te worden.. Uiteindelijk een maagverkleining gehad, want dan zou ik afvallen en mooi zijn.
Maar zelfs toen vond ik mezelf niet mooi.. Ook op m’n slankste kon ik niet oprecht zeggen dat ik mezelf mooi vond..
Eigenlijk sinds een half jaar is dat meer en meer gelukt, ik heb dankzij Frouke van spicypepper weer een gezonde relatie met eten gekregen en ben met meerdere therapeuten aan het werk geweest.
Ik ben er klaar mee om mezelf te verstoppen, ik ben er klaar mee om de bevestiging van schoonheid bij een ander te moeten krijgen.
Ik ben mooi.
Het heeft dus 11 jaar geduurd, wel iets langer want het speelde toen al heel lang.. En niet om mooi te worden, maar om mooi te voelen. Dat ik mezelf nu ook mooi vind als ik met slaperig hoofd, haar door de war, net uit bed voor de spiegel sta en oprecht kan zeggen he je ziet er zo ook mooi uit.
Ben ik nu slank? Nee. Heb ik nu een egale huid? Nee. Heb ik nu een fantastisch lijf zoals je in de modebladen ziet? Nee.
Maar ik ben mooi zoals ik ben.
Juist in deze tijd besef ik mij dat weer meer en meer. En ook hoe anderen mij vaak het gevoel gaven dat ik niet goed genoeg was. Dus die macht laat ik een ander niet meer hebben over mezelf.
Ik ben mooi.
2014 
2015 
2018 
2019 
2020 
2020
Smile, you are wonderful! 