Wat denk jij..?

Hoeveel laat jij jouw leven beïnvloeden door wat anderen denken over jou..?

Hoeveel laat jij jouw leven beïnvloeden door wat anderen zouden kunnen denken over jou..? Want phoe dat is bij mij vooral de kwestie.. En dat is al jaren zo..

Ik zit nu in stress op de bank.. Omdat mijn auto nu op de stoep geparkeerd staat waar altijd eigenlijk auto’s staan van buren.. Want ik kon mijn auto niet parkeren op “mijn” normale parkeerplaats… Paar uur later is die plek weer vrijgekomen.. En nu ben ik stressvol over het feit dat mensen zouden kunnen denken hoe raar het is dat mijn auto daar staat..

Dan verplaats je toch gewoon de auto..? Ja.. Maar dan kunnen mensen misschien denken goh wat raar dat ze haar auto nu verplaatst naar een parkeerplaats, alsof ze die wil claimen..

Of dat ik bang ben over boze buren over mijn heg/tuin die nogal wild is geworden… Want 1x heeft een buurman gevraagd of ik hulp nodig heb ermee… En mijn ouders komen mij hier mee helpen dit weekend.. Maar iedere keer als ik die buurman zie voelt het alsof hij oordeelt over mij en mijn heg…

Dus ik heb in mijn hoofd hele gesprekken met redenen waarom nog niet geregeld is en probeer ik mezelf te verdedigen.. Denkbeeldig.. In mijn hoofd..

Goh, Lisette.. Waarom ben je toch altijd zo moe..? 😅 Nou dit is hoe mijn brein werkt.. Teveel bezig zijn en nadenken over dingen die misschien zouden kunnen zijn…

Lieve 19 jarige Lisette

Lieve 19 jarige Lisette, wat zou ik je graag een knuffel willen geven! Vanochtend zag ik deze herinnering op Facebook.. Al die jaren was mijn grootste verlangen om mooi te zijn, want ik vond mezelf zo lelijk. Ik was dik dus lelijk.. En afvallen lukte maar niet.. Dus ik voelde me vreselijk lelijk en haatte mezelf en mijn lichaam. Hierdoor werd het natuurlijk alleen maar erger en erger… Wat een strijd heb ik gehad de afgelopen 11 jaar.. Alle mogelijke diëten gedaan om maar mooi te worden.. Uiteindelijk een maagverkleining gehad, want dan zou ik afvallen en mooi zijn.

Toen ik 19 was, hele mooie meid dus!

Maar zelfs toen vond ik mezelf niet mooi.. Ook op m’n slankste kon ik niet oprecht zeggen dat ik mezelf mooi vond..

Eigenlijk sinds een half jaar is dat meer en meer gelukt, ik heb dankzij Frouke van spicypepper weer een gezonde relatie met eten gekregen en ben met meerdere therapeuten aan het werk geweest.

Ik ben er klaar mee om mezelf te verstoppen, ik ben er klaar mee om de bevestiging van schoonheid bij een ander te moeten krijgen.

Ik ben mooi.

Het heeft dus 11 jaar geduurd, wel iets langer want het speelde toen al heel lang.. En niet om mooi te worden, maar om mooi te voelen. Dat ik mezelf nu ook mooi vind als ik met slaperig hoofd, haar door de war, net uit bed voor de spiegel sta en oprecht kan zeggen he je ziet er zo ook mooi uit.

Ben ik nu slank? Nee. Heb ik nu een egale huid? Nee. Heb ik nu een fantastisch lijf zoals je in de modebladen ziet? Nee.

Maar ik ben mooi zoals ik ben.

Juist in deze tijd besef ik mij dat weer meer en meer. En ook hoe anderen mij vaak het gevoel gaven dat ik niet goed genoeg was. Dus die macht laat ik een ander niet meer hebben over mezelf.

Ik ben mooi.

• 

  2014

• 

  2015

• 

  2018

• 

  2019

• 

  2020

• 

  2020

I can do this!

Afvallen ging niet echt goed laatste weken.. Paleo niet echt een kans nog gegeven, te druk en chaotisch allemaal op werk en in mijn hoofd.. Resultaat: aangekomen! En flink ook..

Dus dat moest weer anders! Gelukkig hele fijne consulenten die me goed steunen en begeleiden om te kijken hoe we dit toch anders kunnen gaan doen. Onder andere gehad over sporten.. Ik vind sporten helemaal niet erg, maar omdat ik erg onzeker/verlegen ben vind ik het moeilijk om te beginnen bij iets. Ik denk dan alleen maar hoe anderen over mij zullen gaan oordelen ipv wat ik uit zo’n sport zou kunnen halen.

Vorig jaar juli ben ik begonnen met hardlopen. Maar helaas moest ik stoppen toen ik heel ziek werd door galstenen. Het herstel daarvan duurde lang en ik mocht ook een tijdje niet sporten. Uiteindelijk heb ik toen het aquarobic weer opgepakt en dat wel veel gedaan.

Maar toen ging ik verhuizen.. En ik had grote plannen, ik zou lekker beginnen met hardlopen want daar heb ik niets voor nodig wat ik niet al had en ik kon dat doen wanneer en waar ik maar wou… Ja Lisette, leuk bedacht.. Maar toen kreeg je het druk.. Er was altijd wel iets! Vooral dat ik de eerste stap (letterlijk xD) niet durfde te zetten.. Ik was erg bang dat mensen zouden oordelen over mij tijdens het hardlopen. Zo onzeker dat ik het gewoon niet deed, terwijl ik het zo lekker vond altijd om te doen!

Gelukkig heb ik hele fijne consulenten, strenge consulenten, maar hele fijne en lieve! En zij gaven mij even een schop onder de kont en lieten mij beloven dat ik deze week zou gaan hardlopen en bewijs op zou sturen naar hun… Dus ja ik moest er aan geloven! Als ik iets beloof dan maak ik het waar!

Die belofte maakte ik maandag.. Toen kwam dinsdag en had ik andere plannen in de avond.. En woensdag zo moe dat ik om 9 uur al naar bed was gegaan.. Maar had eigenlijk beloofd dat ik voor vrijdag zou gaan hardlopen.. Dus het moest vandaag! Dus alle moed verzameld.. Schoenen en sportkleding onder de laag stof gehaald en ben gaan hardlopen! Heerlijk was het! Wel even spannend soms, maar ben zelfs door centrum van Ermelo gelopen langs de terrasjes! Dit weekend weer hardlopen! Nu ga ik doorzetten!